Mijn bed staat vannacht in Born. Het geboortedorp van het Andere Damesmeisje. Dat is toch wel een belanghebbend feit.

Maar, waar is het dorp?

Laat ik eerst beschrijven hoe we hier verzeild geraakt zijn.

Ons pad voerde vandaag eerst terug op onze schreden, uit Valkenburg terug naar het pad. Rechtsaf onder de snelweg door en daar was de vrije natuur.

Een tocht met vergezichten over groene heuvels waar de aardappels nog bloeien en de wintertarwe verschraalt. Langs holle wegen, diep verborgen in bossen en langs steengroeven. De prachtige Amsterdamse school stijl watertoren,  de Reus van Schimmert uit 1927, domineert het landschap zo een 10 kilometer.

We doorkruisen het leefgebied van de Korenwolf. Een hamster soort die op de Rode lijst van uitstervende dierensoorten staat. Hier, in de weelderige korenvelden van Limburg  leven ze nog maar planten zich onvoldoende voort om de soort op peil te houden. Arme korenwolf.

Sittard komt in zicht lang voor we er zijn. Veel groter dan ik dacht. Rokende schoorstenen achter de heuvels. Langs het kapelletje van St Rosa, patrones van de stad, lopen we de stad in. Het geboekte hotel blijkt aan de andere kant van de stad te liggen. Thuis, bij t boeken, leek dat geen probleem. Er is bovendien een Spa in dat hotel. Dus dat besluit was snel genomen. Nu kijken we op de neus. Nog 7 kilometer, na de al afgelegde 23. Een taxi wordt gebeld. De hond is een probleem. Uiteindelijk rijden we met twee taxi’s. Eentje speciaal voor Marie en mij. Langs wegen met namen als ‘Mitsubishi avenue’. Fabrieken, enorme loodsen langs snelwegen. Vreemde streken. De tocht eindigt bij Hotel Amrath in Born.

Maar hier zong toch ooit de veldleeuwerik? Hier groeide toch het fluitenkruid? Wat is er hier gebeurd sinds het Damesmeisje vertrok?

We duiken in de Spa. Turks bad, sauna en zwemmen een rondje in de buitenlucht. Een groen gazon met een muur erom heen. Daarachter de snelweg. En dat alles in Born. Maar: waar is Born?