De dag beëindigen met een boek in bed. Heerlijk. T schemerlampje aan, een lekker kussen in mijn rug en een warm dekbed om me heen. Hier is even geen corona en slechts een prettige lockdown.

Naast me ligt de E-reader. T scherm is donker. Marieke Lucas Rijneveld’s boek ‘De avond is ongemak’ is uit. Ik voel me er stil van. De pijn, het  onvermogen en de wreedheid van een gezin.

Ik blader nog even door de krant en kom in het cultureel katern van t NRC een bespreking tegen van de film Painted bird. Lang geleden las ik het boek, door Jerzi Kosinski. Hele passages daaruit staan in mijn brein gegrift. Al 40 jaar. Niet getroffen door schoonheid. Maar verpletterd door wreedheid jegens kwetsbaren, de machtelozen der aarde. Mens en dier. Het heeft mijn leven veranderd. Daarna was er iets voorgoed weg.

Voorgoed?

Ik sta stil bij het werk van vandaag. De inkijkjes, de hoop, de vergezichten en de zwarte gaten van de menselijke ziel.

Nee. Niet voorgoed verloren, het vertrouwen. Door scha- en schande ’sadder and wiser’ geworden.