We bezoeken het paleis op de Dam. Bemondkapt en al.  De Koninklijke prijs voor de schilderkunst is weer uitgereikt. ‘Lekker’, bevlogen werk. “Er is weer hoop voor de beeldende kunst”, schrijft de krant. Ik krijg er zin in.

We slenteren over het plein. Armeniërs die aandacht vragen voor het geweld van Azerbeidzjan in het geschil rond de bergenclave. Een eenzame activist tegen systematisch racisme. Een handjevol toeristen.

We bezoeken de opgesierde kerstboom, de Bijenkorf. Als sociologisch veldonderzoek, haha. Een diversiteit aan mondkapjes in een wereld van weleer. Tassen, juwelen. Cosmetica. Wie taalt er naar? Verweesd loop ik door de droomwereld van mijn jeugd. Met mijn moeder naar de Bijenkorf. Elke keer weer een feestje. Een uitje dat ik met onze kinderen in ere hield. Tot het stopte.

In het begin van dit jaar was ik er nog met het paardenmeisje uit het wilde westen. Ze kocht er een mooie rode jurk.

Later vanmiddag sprak ik haar. Het kleine dappere landje in de oceaan is minder hoogmoedig dan wij. Strenge regels om de schade beperkt te houden. En dat lijkt te lukken.

We kijken en luisteren naar het relaas van een andere emigrant die westwaarts ging. Grünberg en zijn docu-serie ‘Europeaan in New York’. Hij vraagt een oude Braziliaanse met Italiaanse roots waar ze vandaan komt. “Daar,  waar ik wil sterven, daar kom ik vandaan. Bij de zee”. Hij spreekt een lid van het Lenape volk. De oorspronkelijke bewoners van Manhattan. Hun taal is nog steeds aanwezig in de stad, voor de kenners. Zij beschouwen planten als hun voorouders, als familie. Respectvol, voorzichtig. Neem slechts wat je nodig hebt. Vervang en verzorg het als je kinderen.

We zijn klaar voor David Attenborough op Netflix. De nog steeds krachtige 93 jarige kan niet stoppen met benadrukken dat we het moeten inzien, dat we iets moeten doen om de aarde te redden. Stoppen met groeien als soort. De natuur weer wild laten worden, de diversiteit terug.

Een laatste boodschap van een bevlogen man, een oude Indiaan die zijn planten streelt en een eenzame betoger op de Dam.

Daarvan moet onze arme wereld het hebben.